دوست تهرانی دروردنجان

بسم الله الرحمن الرحیم دوست تهرانی دروردنجان یه روز صُحب اومدم از خونه بیرون نشستم لُوْ خطُ ، لَنگِ‌ یه مهمون نشستم منتظر ، مهمون بِرَسِد اونم را دوری از ، تِرون بِرَسِد رفیق بیدیم با هم ، درطول خِتمَت خدا دونه چه باشه ، راز حکمت چه تعریفا می کرد ، از شهر تِرون می گفت: دعوت کُنی ، میام وردنگون *** می گفت: تهران ، ما مهمونی نداریم خداییش ، جمع خودمونی نداریم همین طور واسه هم ، پارتی می گیریم بعضی وقتام ، قاطی پاتی می گیریم پدر، وضعش خوبه ، کارخونه داره

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها